آبرخ وبلاگ لیلا حکیمیان

بعضی‌ها عجیب هستند. با یک اتفاق می‌آیند و می‌نشینند ته ته دلت‌، و با هزار بهانه و تلخی و اخم و تخم و دلیل دیگر از دلت نمیروند. خوب میخندند؛ خوب گوش میکنند؛ اصلا انگار آمده‌اند که مایه دلگرمیت باشند. حتی اگر نباشند‌؛ رد پایشان روی دلت میماند تا تمام عمر عشق میورزند، حتی متلکهایشان به جانت مینشیند .بعضیها عجیب خوبند. یادشان که می‌افتی روحت جانی دوباره میگیرد. یادشان که می‌افتی بی‌اراده لبخند به لبانت مینشیند‌.بعضی‌ها را کم میبینی و حتی اگر نبینی باز با تو هستند. بعضی‌ها عجیب می‌آیند و عجیب‌تر آنکه دیگر نمیروند حتی وقتی که از کنارت رفته‌اند.میم آبرخ وبلاگ لیلا حکیمیان...

  ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد در دام مانده باشد صیاد رفته باشد   آه از دمی که تنها، با داغ او چو لاله در خون نشسته باشم چون باد رفته باشد   امشب صدای تیشه از بیستون نیامد شاید به خواب شیرین، فرهاد رفته باشد   خونش به تیغ حسرت یا رب حلال بادا صیدی که از کمندت آزاد رفته باشد   از آه دردناکی سازم خبر دلت را وقتی که کوه صبرم بر باد رفته باشد   رحم است بر اسیری کز گرد دام زلفت؟ با صد امیدواری ناشاد رفته باشد   شادم که از رقیبان دامن کشان گذشتی گو مشت خاک ما هم، بر باد رفته باشد   پرشور از "حزین" است امروزکوه و صحرا مجنون گذشته باشد فرهاد رفته باشد      آبرخ وبلاگ لیلا حکیمیان...

یکی از روزهای چهل سالگیت
در میان گیر و دار زندگی ملال آورت
لابه لای آلبوم عکس هایت
عکس دختری مو مشکی را پیدا میکنی
زندگی برای چند لحظه متوقف میشود
و قبض های برق و آب برایت بی اهمیت
تازه میفهمی
بیست سال پیش
چه بی رحمانه
او را
در هیاهوی زندگی جا گذاشتی!

آبرخ وبلاگ لیلا حکیمیان...

  خواستم پنجره را باز کنم گفتی نهجای ِ مهتاب تو را ناز کنم گفتی نه دست بردم بزنم پرده به یکسو و خودمخانه را غرق در آواز کنم گفتی نه به سرم زد گل ِ گلدان اتاقت بشومعطر خود را به تو ابراز کنم گفتی نه آرزو داشتم آیینه شوم تا که تو رایک دل ِ سیر برانداز کنم گفتی نه زخمه برداشتم از شوق شده مثل نسیمتاری از موی ِ تو را ساز کنم گفتی نه آمدم حافظ ِ آن شاخه نباتت باشمعشق را ساکن ِ شیراز کنم گفتی نه زیر آوار سکوتی که به جانم می ریختلب گشودم سخن آغاز کنم گفتی نه دلخور از تو به در باز قفس خیره شدمآسمان گفت که پرواز کنم .. گفتی نه ! شهراد میدری آبرخ وبلاگ لیلا حکیمیان...

 

تو نباشی نَفَسم را به دَرَک خواهم داد
پاسخ ِ لطف ِ خدا را مَتَلک خواهم داد
دوره گردی اگر از کوچه یِ تقدیر گذشت
جان ِ شیرین و جگر را به نمک خواهم داد
تو نباشی همه یِ ثانیه ها مرگ ِ من است
صورت ثانیه را دست ِ کُتَک خواهم داد
گور ِ بابایِ شعور و ادب و شخصیّتم
ناسزاهایِ رکیکی به فلک خواهم داد...!!
به درک رفت اگر وزن ِ غزل .... شعر فدای سر ِ تو
تو نباشی همه یِ زندگی ام را به درک ..... ، خواهم داد

آبرخ وبلاگ لیلا حکیمیان...

تو ماهی و من ماهیِ این برکه ی کاشی..
اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی!
 
آه از نفس پاک تو و صبح نشابور
از چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی..
 
پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار
فیروزه و الماس به آفاق بپاشی!
 
ای باد سبک سار! مرا بگذر و بگذار!
هشدار! که آرامش ما را نخراشی..
 
هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم!
اندوه بزرگی ست چه باشی.. چه نباشی..

"علیرضا بدیع"

آبرخ وبلاگ لیلا حکیمیان...

تا کی کِشم جفای تو؟ این نیز بگذرد
بسیار شد بلای تو، این نیز بگذرد

عمرم گذشت و یک نفسم بیشتر نماند
خوش باش، کز جفای تو این نیز بگذرد

آیی و بگذری به من و باز ننگری
ای جان من فدای تو، این نیز بگذرد

هر کس رسید از تو به مقصود و این گدا
محروم از عطای تو، این نیز بگذرد

ای دوست، تو مرا همه دشنام می‌دهی
من می‌کنم دعای تو، این نیز بگذرد...

"فخرالدین عراقی"

آبرخ وبلاگ لیلا حکیمیان...

از باغ می برند چراغانی‌ات کنند
تا کاج جشن های زمستانی‌ات کنند

پوشانده‌اند «صبح» تو را با «ابرهای تار»
تنها به این بهانه که بارانی‌ات کنند

یوسف، به این رها شدن از چاه دل مبند
این بار می برند که زندانی‌ات کنند

ای گل گمان مکن به شب جشن می روی
شاید به خاک مرده ای ارزانی‌ات کنند

یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست
از نقطه ای بترس که شیطانی‌ات کنند

آبِ طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانه ای است که قربانی‌ات کنند...

"فاضل نظری"

آبرخ وبلاگ لیلا حکیمیان...